Από τη μαθήτρια της Στ΄ Τάξης Δέσποινα Κ.
Ο παππούς μου είναι 70 χρονών. Μου διηγήθηκε τα έθιμα των Χριστουγέννων στο χωριό μας, όταν αυτός ήταν μικρός. Πριν 60 χρόνια, παραμονή των Χριστουγέννων, ξημερώματα μαζευόταν παρέες παιδιών με φαναράκια στο χέρι και γυρνούσαν στο χωριό να ψάλλουν τα κάλαντα. Τα κάλαντα που έψελναν ήταν: "Κόλλιντα μπάμπω και Χριστός γιννιέται. Δώσε μας σύκα και καρύδια , να μη σου σπάσω τα κεραμίδια". Εκείνα τα χρόνια δεν είχαν χρήματα και έδιναν στα παιδιά ξυλοκέρατα, σύκα και καρύδια.
Το ξυλοκέρατο ήταν καρπός δέντρου που μοιάζει στο σχήμα με φαρδύ ξερό φασολάκι και τρωγόταν. Ανήμερα Χριστουγέννων όλο το χωριό πήγαινε εκκλησία, γιόρταζε τη γέννηση του Χριστού με ευλογία. Έπειτα στα σπίτια σφάζανε τα γουρούνια, έφτιαχναν τηγανιές, λουκάνικα που τα κρεμούσαν στα υπόστεγα για να στεγνώσουν και καπαμά. Ο καπαμάς είναι παραδοσιακό φαγητό, κότα γεμιστή με ρύζι και συκωτάκια. Το βάζανε σε πήλινη κατσαρόλα και κλείνανε το καπάκι γύρω γύρω με ζυμάρι. Στη συνέχεια το έβραζαν στη σόμπα όλη νύχτα. Αυτό ήταν το φαγητό για το μεσημέρι των Χριστουγέννων και το μαγειρεύουμε ακόμη και σήμερα. Επίσης πολλοί άνθρωποι υποστηρίζουν ακόμη και σήμερα ότι έβλεπαν τους καλικάντζαρους. Αυτά ήταν κάτι μικρά ανθρωπάκια τα οπ΄ποία ανέβαιναν πάνω στη γη το δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων. Κάθε βράδυ πήγαιναν στα σπίτια και έφτιαχναν ζημιές. Κατέβαιναν πάλι στη γη ξημέρωμα των Φώτων που αγιάζονται τα νερά. Τα ρουγκάτσια επίσης είναι ένα έθιμο που κρατάει μέχρι και σήμερα. Τα αγόρια του χωριού ντύνονται με παραδοσιακές ενδυμασίες πηγαίνουν στην εκκλησία και αφού πάρουν την ευλογία του παπά ξεκινούν από το προαύλιο της εκκλησίας χορεύοντας με τη συνοδεία ζουρνάδων και νταουλιών. Γυρίζουν όλο το χωριό χορεύοντας και με το σπαθί τους σταυρώνουν τα σπίτια.
Πιστεύω ότι η νέοι πρέπει να συνεχίσουν την παράδοση του τόπου μας και να κρατήσουν τα έθιμά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου